Jacob Hiegentlich

hebben verkondigd, en spreekt met geestdrift over hun onversaagde strijd tegen alles wat frase is, verwaterd idealisme of bekrompen chauvinisme* Dit opstel bevat uitnemende karakteristieken van het werk van Ter Braak en Du Perron* Hiegentlich besefte reeds, hoe de betekenis van Forum bovenal bestaat in de verbeten strijd tegen de stromingen van de tijd, in het pleidooi voor de waarde van de menselijke persoonlijkheid, — een strijd, die echter meer op politiek en cultureel dan op zuiver letterkundig gebied ligt*

Uit HiegentlidTs verhouding tot de buitenlandse literatuur blijkt, dat zijn grote liefde de Franse letteren gold en wel in de eerste plaats Baudelaire, die hij reeds in zijn jongensjaren vurig bewonderde* Een typische reflex hiervan vindt men in een der hoofdstukken uit zijn roman ,Onbewoonbare wereld’* Twee gymnasiasten bekennen elkaar daarin hun hartstocht voor de poëzie en in het bijzonder voor de lyriek van de genoemde Franse dichter, die zij in hun eigen verzen trachten na te volgen* (Zie p* 93 en p* 106 van de roman)* Het zijn vooral de decadente thema’s, die hen dan boeien: de walging na het genot, de zelfmoord, het beeld van een verdorven doch bekoorlijk Parijs als oord van wellust en verwording* De episode uit die zelfde roman waarin de liefde van de hoofdpersoon Ludo voor een negerin van Montmar-tre wordt beschreven, schijnt geïnspireerd door de Vénus noire van Baudelaire* Ook in de poëzie van Hiegentlich klinken soms echo’s van ,Les fleurs du mal’, b*v* in ,Tae-dium vitae’ (De Nieuwe Spectator, Sept* 1931, p* 27) en ,De verheven débauché spreekt’ (Helikon 1938, p* 113)* Het eerstgenoemde lied bezingt, hoe bronst en spleen, leven en dood, onderworpen zijn aan het eeuwige rythme van