Gisteren komt nooit weerom ...

40 Gis teren komt nooit weerom...

je, maar ik sla deze keer over. Ik vertrouw het niet. Het gaat er niet eerlijk toe.'

Begon meneer Maandag zijn pleidooi:

'Hoe kunt u nu zoiets zeggen...'

Hij aarzelde, want hij begreep niet goed wat vader eigenlijk bedoelde.

Keek vader hem verwijtend aan, dacht kwansuis ernstig na en zei:

'Ik zeg het u ronduit, ik vertrouw de boel niet. Er wordt geknoeid.'

'Hoezo? Hoezo vertrouwt u de boel niet? Alles is eerlijk als goud. Het is de staatsloterij, u speelt van de staat... van de staat.'

'En toch vertrouw ik het niet, ze weten al van te voren wie de honderdduizend trekt. De eerste klas moet nog beginnen, maar de naam van degeen, die de loterij trekt is nou al bekend. Dat kan toch geen eerlijk spul zijn.'

Nu was meneer Maandag er beslist van overtuigd, dat mijn vader aan verstandsverbijstering leed. Tegen zo'n man viel niet te redeneren. Maar het behoorde nu eenmaal bij onze schoenmaker, dat hij zich nooit op klanten kwaad maakte. Hij praatte hun niet naar de mond, maar hij weersprak hen nooit rechtuit. Hij boog mee, als een rietstengel, wanneer de storm eroverheen raast. Rustig en bedaard ging hij vader dus uitleggen, dat de staatsloterij niet zomaar een gewone loterij is. Alles werd door de politie gecontroleerd, en burgerweeskinderen trokken de lootjes.

'Hoe komt u er toch bij, dat de naam van de winnaar al bekend is?' vroeg hij ten laatste.

'Ik heb het gelezen.'

'Gelezen? Wathébtu dan gelezen?'

'De naam van de man, die de loterij trekt. Die naam is al bekend.'

Riep meneer Maandag vertwijfeld:

'Waarhéot u dat dan gelezen?'

'Bij u in de werkplaats. U en niemand anders dan u, meneer Maandag, trekt de loterij. Er hangt voor uw kelderraam een bordje, waarop te lezen staat: A. s. Maandag trekt de loterij.'

Meneer Maandag kon de grap best waarderen. Hij heeft deze kapitale voor-de-gek-houderij tenminste aan al zijn klanten verder verteld. Het viel hem nooit moeilijk te lachen, wanneer hij zelf onderwerp van de grap was. Veel toespelingen op zijn naam verzon hij zelf. Hij was een van die mensen, bij wie de oorspronkelijke humor vanzelf ontstaat.

Toch had hij niet het uiterlijk van een geestig man. Eigenlijk was hij een melancholisch mens. Om zijn mond lag de milde, ietwat droeve trek