Gisteren komt nooit weerom ...

Mijn vader en meneer Scherpenzeel 3 5

'Als ik j ou was zou ik niet zoveel op die twee letten.'

Dan lette vader een paar dagen lang niet op de zusjes. Maar plotseling bleek, dat hij ze geen seconde uit het oog had verloren.

Verontschuldigde hij zich:

'Een mens loopt tenslotte niet met zijn ogen in zijn zak. Wat ik zie, zie ik. Dat kan je een mens toch niet kwalijk nemen.'

Zei grootmoeder:

'Jawel, je smoesjes zijn goed, maar je praatjes deugen niet.'

Dat zei ze zo bits, dat ieder ander mens beschaamd zou hebben gezwegen. Maar vader beweerde:

'Meneer Scherpenzeel zegt: omdat je van één vrouw houdt, hoef je andere vrouwen toch niet als vijandinnen te haten.'

'Die meneer Scherpenzeel van jou is een deugniet.'

'Als ik hem weer spreek zal ik hem de boodschap overbrengen.'

Als het gesprek zover was gekomen, was het duidelijk, dat grootmoeder in een traditioneel kibbelpartijtje geen bevrediging zou vinden. Het zou beslist op ruzie zijn uitgelopen, maar moeder zei wijsgerig:

'Hoe kunt u zich kwaad maken om die meneer Scherpenzeel. Hij bestaat niet eens.'

Zei grootmoeder met superieur gebaar:

'Je hebt gelijk. Als je niet oppast maakt die man van jou iedereen stapelgek.'

Daarmee was de onenigheid bezworen. Door wie eigenlijk? Door meneer Scherpenzeel. Hij was buitengewoon uitwonend lid van ons gezin.

Elke keer als over de zusjes werd gepraat, schoot vader in een lach. Moeder kon die twee beslist niet wztstaan.

'Het is een regelrecht schandaal voor de trap. In het benedenhuis en tweehoog en driehoog wonen allemaal keurige mensen, waar niet dat is op aan te merken, al zeg ik het zelf. Maar je krijgt als ordentelijke vrouw gewoon een appesjteen als je eraan denkt, dat eenhoog zo'n paar klinkklank-floddermadams hokken.'

Natuurlijk werd over de zusjes door alle buren druk geroddeld. Als een mens niet nieuwsgierig mag zijn, kan hij net zo goed doodgaan. Omdat de zusjes nooit vreemden in hun woning toelieten werden de wildste verhalen grif geloofd. Sientje en Dientje (vertelden de mensen) sliepen in een enorm ledikant en tegen de zolder waren spiegels gespijkerd en overal stonden schemerlampen van roze zij.