Gisteren komt nooit weerom ...

32 Gis teren komt nooit weerom...

Ze hadden samen één vriend, één samen. Hij heette meneer Jacobs, en vader zei, dat hij hem wel kende; van vroeger dan altijd.

'Hij is een zoon van die Jacobs, die vroeger bij Asscher heeft gewerkt. Kapslijper was hij. Ach je weet wel zo'n kleintje, en hij loenste. Nou van die Jacobs is hij een zoon, de oudste geloof ik. Lowietje Jacobs. Hij is handelsreiziger, nee getrouwd is hij niet, hij is wat je noemt een enkele jongen. Nou ja een uitgaander, wat zou dat? Als hij getrouwd is, kan hij nog lang genoeg in de zorg zitten.'

Lowietje Jacobs kwam meestal op vrijdagmiddag bij Dientje en Sien-tje op visite; hij bleef tot zondagavond. De kinderen van de buren verdienden een cent voor elke boodschap, die ze voor hem deden. Broodjes met pekelvlees bij Meijer, vooraan op de Breestraat. Zuur bij Mouwes. Kaas bij Berlijn de kruidenier aan de overkant, taartjes en bolusjes bij Snatager, kip bij Heimie Couzyn; en, niet te vergeten wat zij in 'de Bisschop' per maatje en per glas verkochten.

Zei moeder:

'Van het geld, dat hij aan die twee temeies spendeert, zou een fatsoen-delijk joods meisje een knappe huishouding met een stel gezegende kinderen kunnen onderhouden.'

Overwoog grootmoeder:

'Als je het mij vraagt komt hij niet op een eerlijke manier aan z'n geld. Wie het zo makkelijk uitgeeft, heeft er vast niet voor hoeven te werken.'

Vader zweeg. Maar een paar dagen later kwam hij op dat gesprek terug.

'Vanmorgen ben ik meneer Scherpenzeel tegengekomen.'

'Hij heeft zeker weer alleen goeiemorgen gezegd.'

'Hoe raad je het zo? Maar nooit zal je raden over wie hij nog meer heeft gesproken.'

'Nou?'

'Over Lowietje Jacobs.'

Moeder en grootmoeder wisten door jarenlange ervaring, dat vader nu op een omslachtige manier iets zou gaan vertellen, waarvoor hij later in schijn alle verantwoordelijkheid zou kunnen loochenen.

'Meneer Scherpenzeel zegt, dat die Lowietje een prima verkoper is. Hij mag dan een pierewaaier wezen, een schuinsmarcheerder en een zwabber, maar eigenlijk is er niet dat op hem aan te merken. Die jongen geeft veel geld uit, wat zou dat? Als hij een gierigaard was, bij wie zelfs geen vlo een goed leven zou kunnen leiden, hadden jullie weer iets an-