Land van de toekomst

Al weten we, dat zulke kolonies in de practijk door allerlei oorzaken zijn mislukt, toch is het vraagstuk van het loon.en de gelijkheid of ongelijkheid van inkomen, geen vraagstuk, dat een Nederland met socialistische ordening uit de weg kan gaan.

Maatschappij moet groeien.

Die vroegere kolonies waren min of meer (meer ״meer" dan „min") utopische instituten. De stichters begonnen met een schone lei, tenminste, dat dachten ze.

Zoals iemand in een werkplaats zegt: „Ik ga een stoel maken", zo zeiden zij: „Wij gaan een ideale maatschappij vormen".

Maar zo gemakkelijk gaat het in de werkelijkheid niet.

Maatschappij vormen moeten groeien uit vorige vormen. Zij moeten aansluiten bij een zekere ontwikkeling in de maatschappelijke verschijnselen.

Het Plan van de Partij van de Arbeid schetst een tijdperk in de maatschappelijke ontwikkeling.

Men heeft het verschil tussen revolutie en evolutie wel eens geestig als volgt uitgedrukt: evolutie is een revolutie met toestemming van de meerderheid des volks.

In die zin is het Plan van de Partij van de Arbeid een revolution-nair plan. Het geeft een beeld van een maatschappij, die in beginsel volkomen verschillend zal zijn van de kapitalistische.

Maar het uitgangspunt is geleidelijkheid; geen gewelddadige omwenteling.

Geleidelijke groei, met instemming van de meerderheid des volks, naar een maatschappij, die in het Beginselprogram van de Partij van de Arbeid als volgt is geschetst:

een economisch bestel zonder klassentegenstellingen.

Zoekend naar een regeling van het vraagstuk ener zo rechtvaardig mogelijke verdeling van het inkomen, hebben we ons dus eerst te vergewissen van de ontwikkeling, die deze zaken in de laatste jaren hebben doorgemaakt.

Want ook de „inkomsten-verhoudingen" behoren tot de dingen, die in onze maatschappij aan verandering onderhevig zijn. En het zijn geen kleine veranderingen.

Eerlijk zullen we alles delen

Ik een beetje meer dan jij.

Het vraagstuk is niet eenvoudig.

Maar we willen proberen het zo simpel mogelijk uit te leggen.

We zullen dan niet altijd aan het gevaar van oppervlakkigheid kunnen ontsnappen. Dat behoeft niet zo erg te zijn, wanneer de lezer slechts weet, dat we niet meer dan enkele hoofdlijnen kunnen aangeven. Wil hij dieper op de vraagstukken ingaan, dan moeten wij hem naar de officiële tekst van Plan en naar de vakliteratuur verwijzen.

Om te beginnen spreken we af, dat er twee „soorten" inkomens zijn.

Namelijk:

ten eerste: het inkomen, dat we allemaal samen verdienen. U en

59