Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״De vent was al dood toen hij de garage uitreed."

״Moord dus."

״Zo zou je 't kunnen noemen."

״Mondje dicht voorlopig" zegt de Wilde tegen me.

״Hoe heet de vent, die ze gemold hebbent"

״Volgens de papieren heeft hij een Italiaanse of een Spaanse naam. Ferrares of zoiets. Hij is in Amerika geboren."

״Naar de wond te oordelen, hebben ze hem ook niet met een eierlepeltje op zijn hoed getikt."

״Hij heeft een gat in zijn schedel, waar het hele orgel van Tuschinski in kan."

״Zal je de kranten horen vanavond."

״Weet ik nog niet", zegt de Wilde. ״Misschien zegt de baas, dat we het voorlopig maar voor een ongeluk moeten laten doorgaan. Voor de jén natuurlijk."

״Link bekeken."

״Jij zwijgt over alles, denk daarom, hoor!" waarschuwt de Wilde me nog.

,,Ja, baas.

Het Thorbeckeplein lijkt 's wintersavonds op Nova Zembla, maar dan zonder Willem Barendz. Het portiek van ״The green Parrot" ligt niet meer dan een heel klein beetje uit de wind. 't Is gemeen koud.

Waarom ben ik geen zeeman gebleven?

Lekker zal het nu zijn bij de poezelige meisjes van Rio onder de palmen.

Er komen twee heren door de sneeuw aansjokken. Heren? Ze hebben een hoed op; dan zeggen we al gauw: heer. Ze zijn op zoek naar een bekend adresje.

8