Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

Molly is groter dan de hoogste wolkenkrabber.

Met een slap gebaar legt Angelo de vinger op de lippen.

״Ik zeg verder niets. Ik weet een geheim te bewaren."

Hij begint nu suf te staren naar een onbestemd punt tussen zolder en vloer. Ik krijg geen woord meer uit hem.

Tegen één uur vertrek ik. Hij zit nog te dromen bij een glas cider. Ik durf wedden, dat Molly het adres van Marku al weet.

De volgende ochtend slenter ik weer door Brewer-street. Angelo's Bookshop is nog gesloten. De magere slungel is natuurlijk bezig zijn Maryuana-roes uit te slapen. Wist ik nu maar, waar hij woonde. Dan kon ik langzaam zijn richting uit slenteren.

Op goed geluk kuier ik een nauw gangetje door, van Brewerstreet naar Polandstreet. Wie kom ik vlak bij Oxfordstreet tegen?

Angelo!

Hij herkent me onmiddellijk. Maar ik doe alsof ik hem pas na een paar minuten herken.

״Niets om handen, zeeman?" vraagt hij.

״Jawel, mijn geld verteren."

״Niet zo moeilijk in Soho."

״Mijn schip ligt nog een week hier. 's Avonds moet ik aan boord zijn, maar overdag heb ik een makkie."

״Wat doe je?"

״Marconist", lieg ik er stoer op los.

We blijven op die manier nog een tijdje doorzeuren.

86