Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

stuk vergif maar lachen. Ik zeg tegen haar: weet je waarom je lachen moet, zeg ik, weet je wat belachelijk is? Nee, hè, dat weet je .niet, nou, dan zal ik het je eventjes gauw vertellen, zeg ik, het wordt trouwens tijd, dat iemand aan juffrouw Grilly de waarheid vertelt! Jij mag dan de fijne madam uithangen, maar je bent nog minder dan de₍ minste straathond, jij stuk vee van Laban, zeg ik tegen haar, wat let me of ik vertel aan Patchecki dat jij brieven ontvangt van meneer Marku, hè, wie is die Marku eigenlijk en weet je wel, dat ik eigenlyk verplicht ben aan je vader, hahaha, je vader, maak me niet aan het lachen, goed dan, aan Patchecki te vertellen, dat je hem achter zijn rug bedriegt en beduvelt met Joost mag weten wat voor een stuk onderwereld die Marku is... . Dat heb ik haar allemaal ijskoud in haar gezicht gegooid. Ik was razend, doodgewoon witgloeiend razend van woede."

Ik kijk bedenkelijk.

Ze is meteen weer bij haar positieven.

„Dat van Marku had ik natuurlijk niet moeten zeggen. Maar ja, moet ze maar niet tot het uiterste treiteren."

„Wat heeft Grilly gedaan, toen je de naam Marku noemde?"

„Ze werd spierwit, Tony, als je gezien had hoe ze me toen aankeek. Ik beef er nog van. Daarna is ze weggelopen. Ze is naar haar kamer gegaan. Ik heb haar niet meer gezien."

„Dat is allesbehalve mooi. Als Grilly denkt, dat haar spel verraden is, staat ze voor niets. En wie staat achter haar? Wie is die Marku?"

76