Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

En verdraaid nog aan toe, ik geloof dat ze het meent.

Een mooie lijfwacht, die degene van kant wil maken, op wie ze moet passen.

De vijandschap tussen Molly en Grilly is nu zo dik, dat je er tegenaan kunt leunen.

״Ze is jaloers op alles wat ik heb. Het ergste is, dat ze met haar jaloezie zo te koop loopt,"

״Beste meid", zeg ik tegen Molly, ״je zult goed doen je afkeer van Grilly een beetje kleiner te maken. Vandaag of morgen krijgen jullie zo'n hevige ruzie, dat we hier weg moeten."

״Kan me niks meer schelen", moppert Molly. ״Hoe eerder ik van dat stuk vergif af ben, des te beter. Maar eerst moet ik haar nog eens flink de waarheid zeggen."

De kans om Grilly de mantel uit te vegen, krijgt Molly onverwacht. Zoals zulke dingen gewoonlijk gaan, is de aanleiding tot de ruzie van hoegenaamd geen belang.

Molly haalt in het voorbijlopen een winkelhaak in haar jurk; er stak een eindje spijker uit een stuk muur. Grilly is er toevallig getuige van. Die begint te lachen. Op zichzelf ook niet zo erg. Maar Molly weet, dat Grilly haar uitlacht. Of er plezier in heeft, dat de jurk gescheurd is. Ze geeft een snauw. Grilly grauwt terug.

Bij deze ruzie is niemand aanwezig dan Grilly en Molly. Ik hoor later het hele verloop, als Molly óp van de zenuwen bij me komt.

״Tony, ik werd zo ziedend, als ik nog nooit geweest ben! Ik stond gewoon te stotteren van woede. En dat

75