Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

De arme Molly heeft er de tranen van in de ogen.

Van spijt, denk ik, dat ze zo dom is geweest.

's Avonds komt Molly niet naar beneden. Hoofdpijn. Ze heeft ook geen trek in haar eten. Grilly wel; die is monter en vrolijk. Maar af en toe zie ik, dat haar gedachten afdwalen.

Als ik Molly de volgende ochtend nog niet beneden zie, ga ik naar haar kamer.

״Molly, hoe is het er meef'

Ik krijg geen antwoord. Ik klop stevig op de deur. Geen antwoord. De deur is niet op slot.

Het bed is beslapen. Het is althans omgewoeld. In de kamer is het een warboel. Hier heeft een vechtpartij plaatsgehad. Het raam staat open. Van het balcon naar de begane grond zal een meter of acht zijn, denk ik. Molly is verdwenen. Ze heeft zich verzet. Dus moet ze met geweld zijn ontvoerd.

Ik blaas groot alarm. Het hele huis is nu in rep en roer.

Patchecki laat zich alles uitleggen. Dat wil zeggen: Grilly vertelt hem, dat ze er niets van begrijpt. Nu ja, gisteren is er een beetje ruzie geweest, maar zoiets komt in de fijnste familes voor. Ze zwijgt in alle talen over Marku. Ik doe alsof ik niets weet van de dingen, die Molly eruit heeft geflapt.

Maar waar is Molly 1

Nickey heeft de hele nacht vast geslapen. Die heeft niets gehoord. Zijn alibi is in orde, zoals gewoonlijk.

De drie T's hebben tot laat in de nacht zitten praten. Die hebben ook niets gehoord.

77