Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

Het gaspedaal zit stijf tegen de bodemplank gedrukt. Er is een steen tussenge wrongen, zodat het niet terug kan schieten. Ook een mirakel, dat het keitje door de klap niet is losgesprongen. Anders was het de volmaakte misdaad geworden. Want die knaap is eerst in de garage gemold. Toen hebben ze de motor gestart en het hele ding een zet gegeven. Het auto-ongeluk is een echt ongeluk, maar eentje met een dubbele bodem. De Cadillac heeft een Amerikaanse nummerplaat. Ik leg de arme kerel op straat. Ik denk, dat ik zijn gezicht ken, maar ik weet niet waar ik het eerder heb gezien. Op wie lijkt die?

Vijfmaal acht komt de straat inrijden, de. vluggerds. ״Zijn er getuigen?" jjJcij ik.

״De vent is compleet de pijp uit." Zal ik die diender alles vertellen. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.

״Ha, die Tony", zegt een stem naast me. Het is de stem van rechercheur de Wilde van het Hoofdbureau. Ik ken hem al jaren. Die ruikt de belangrijke politiezaken.

Onderwijl staat de diender met zijn kladboekje, alsof iemand tegen hem heeft gezegd: presenteer geweer. Hij vraagt me 't hemd van 't lijf. ״Naam"?־ ״Tony Toeroen." ״Beroep?" ״Portier." ״Waar?"

״Green Parrot Club, Thorbeckeplein."

6