Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

sprak. Hij had immers net zo goed kunnen zeggen: ״In dezelfde gevangenis als IK."

Ik houd mijn gezicht in een ijskoude plooi.

„Hoeveel jaartjes heeft hij opgeknapt?"

„Weinig."

„Wat heeft hij uitgehaald?"

„Brandkasten."

Dacht ik het niet!

„Zijn specialiteit is brandkasten op hun buik leggen. Als hij met zijn rug naar de muur tegen een brandkast gaat duwen, valt het ding om, al weegt het een ton. Nou, en dan aan de achterkant a la sardine. Hij heeft nóg een specialiteit", zegt Patchecki. „Valse roulette!" grinnik ik.

„Nee, dat is meer een tijdverdrijf van hem. Zijn grootste specialiteit is, dat zijn alibi altijd in orde is. Hij zou een moord kunnen begaan, waar honderd getuigen bij zyn en hij zou nog in staat zijn met een waterdicht alibi te bewijzen, dat hij op het ogenblik van de moord heel ergens anders was."

„Dat is knap", zeg ik en ik voeg er aan toe:

„Nou, als U hem met twee blaffers tegenover de drie T's had gezien. . . . het was je zuiverste wilde-beesten-spel. Hij de dompteur en zij de drie tijgers."

Maar Patchecki gaat er niet op in. Ik had graag iets meer over Totsy, Trotty en Topsy gehoord.

„In elk geval", zegt Patchecki, „ik stel een volledig vertrouwen in jou en in Molly en wat dat betekent, zal je later wel merken."

Patchecki mag dan zijn wat hij is, een doorgewinterde bajesklant en het hoofd van een bende schurken,

68