Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

ik: dat bewijst, dat Nickey schuld heeft. Hij kan niet meer voor- of achteruit; hij zit in het nauw.

Maar ik kan ook niet meer terug. Als ik één stap uit de vuurlijn doe, begint de ruzie weer, maar dan veel erger. Dan vallen er doden, en waarschijnlijk ben ik het eerste lijk. Mijn gedachten gaan razend snel. Ik besluit het nog eens een keer met praten te proberen.

Maar ik bega een domheid. Ik zeg tegen de drie T's:

״Vertel maar eens aan pappie wat er gebeurd is."

Meteen begrijp ik, dat ik dit juist niet had moeten zeggen. Want Totsy, Totty en Trotty zijn drie duivelinnen, die beslist niet op hun onzindelijke mondjes zijn gevallen. Ze beginnen hun verhaal te vertellen en meteen is Nickey weer woedend als voorheen.

Eerst hebben ze zitten bridgen. Toen zijn ze gaan pokeren. Nickey verloor een paar honderd dollar. Toen ze hem revanche wilden geven, stelde hij voor een partijtje roulette. Dat konden de drie T's niet weigeren. Nickey heeft zijn privé-roulette van boven gehaald en toen zijn ze gaan spelen. De kansen gingen op en neer, maar gaandeweg is Nickey gaan winnen. Toen zijn winst al tegen de zevenduizend dollar liep, ontdekte Totsy, dat er met de roulette was geknoeid.

Nou, en toen was de ruzie ontstaan. Als ik er niet tussen was gekomen, was de keuken misschien al een filiaal van het kerkhof geworden.

Nickey hoort de beschuldigingen aan. Hy is razend.

״Als je niet opdondert"^ roept hij tegen me, ״ga je er óók aan!"

״Goed dan", zeg ik onverschillig, ״als jullie geen vrede wilt, dan moet je het samen maar uitknokken. Ik heb

62