Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

toe? Ik zou het in zijn geval ook niet geweten hebben!

In de krantenknipsels staat, dat de schatrijke gevangene Charley Goldsteen voor zijn vriend en collega Sammy een kapitaaltje heeft laten vastzetten. Sammy behoefde in elk geval niet te verhongeren. Als ik dat gelezen heb, begrijp ik waarom Sammy met echte hondentrouw Patchecki heeft willen dienen. En ik begrijp ook waarom Patchecki Sammy nooit ernstig heeft kunnen nemen, wanneer die tegen Grilly waarschuwde.

״Maar", zegt Molly, „dat wil natuurlijk nog niet zeggen, dat Sammy ongelijk heeft gehad."

Ik zit in een luie stoel met een geurige Havanna van wijlen Don. Er is een massa, waarover ik moet nadenken. Maar ik krijg er geen gelegenheid voor, want plotseling ontstaat beneden een rumoer alsof alle olifanten van Artis bij ons zijn komen inwonen. Ik spring drie, vier treden tegelijk af.

De huisgenoten hebben zwaar ruzie. De keuken kan beter de vrolijke keuken heten.

De drie T's hebben zich in een hoek verschanst achter een paar tafels, die ondersteboven gevallen of gegooid zijn. Alle drie spelen met keurige damesrevolvers. Ze vloeken zoals ik het zelfs van hen nog nooit heb gehoord. In de andere hoek van de keuken staat Nickey. Omdat hij alleen is, heeft hij voor alle veiligheid in elke hand een revolver. Hij raast en tiert.

Met mijn een meter vijfentachtig ga ik gewoon in de vuurlijn staan. Dat is wel riskant, maar toch ook weer niet zo gevaarlijk als leken denken. Ik weet uit ervaring, dat iemand, die niet bij een ruzie is betrokken, altijd

60