Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

Onder die knipsels zijn er ook een paar, die vertellen hoe het met de duiten van de familie Goldsteen gaat. Er zijn nogal wat sterfgevallen, oh, alles natuurlijk en niets gewelddadigs. Maar als Charley Goldsteen een jaar of wat in de bak heeft gezeten, is hij enig erfgenaam van een reusachtig vermogen. De gevangene weet: als ik over een jaar of vijf loskom, hebben ze het kapitaal en de rente keurig voor me bewaard. Ik zeg: over een jaar of vijf, want — dat staat ook in die kranten — Charley past in de gevangenis zo voorbeeldig op, dat hem strijk en zet straf wordt kwijtgescholden. Zo breekt het ogenblik aan, waarop Charley zijn gedwongen hotel moet gaan verlaten, omdat de Staat niet langer van plan is hem te verplegen.

Er staan grote verhalen in de kranten over dat afscheid.

De cipiers, die al die jaren zo goed op hem hebben gepast, krijgen cadeautjes. Er is een grote receptie, waar hij van iedereen afscheid neemt.

En daarna is Charley Goldsteen een vrij man.

Wat gaat hij doen?

״Nou, dat weten wij b״ter dan wie ook", zeg ik tegen Molly als we al die krantenknipsels hebben doorgelezen. ״Hij haalt een tante in zijn huishouding, die Grilly heet en wat die waard is, weten we wel. Verder wordt hij compagnon met de drie T's, het raarste stel floddermadams, dat ik ooit heb gezien; hij neemt Nickey in dienst als chauffeur en Don Ferrares als lijfwacht, o ja, en dan vergeet ik nog wijlen Sammy, die op de elec-trische stoel heeft gezeten. In de gevangenis heeft hij zich braaf en edel voorgedaan om vermindering van

58