Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״Met die jongens kan ik medelijden hebben. Ze mogen dan gedaan hebben wat ze hebben gedaan, maar eigenlijk zijn het stumpers. En wat moeten die moeders geleden hebben. Maar die Bill Logan, dat is de grootste ploert. Jammer, dat ze die niet te pakken hebben gekregen. Die vent had twintig keer de doodstraf verdiend."

Bij de knipsels zijn er ook enkele, die vertellen hoe het met Charley Goldsteen in de gevangenis gaat. Dat schijnt de manier van de Amerikaanse kranten te zijn. Als je bij ons in Nederland werkelijk rust wil hebben, kan je niet beter doen dan levenslang naar Leeuwarden te gaan, want niemand krijgt de kans je daar te storen.

Niet Amerika. Om He paar jaar verschijnt er een stuk in de krant, waarin de hele zaak van de bende van Charley Goldsteen nog eens uit de sloot wordt gehaald. Daarna wordt dan in geuren en kleuren beschreven, dat hij in de gevangenis een leven als een prins leidt. Zijn schatrijke familie zorgt, dat het hem aan niets ontbreekt. Dat schijnt ginds aan de overkant van de grote haringvijver mogelijk te zijn. Hij woont als het ware in een eerste klas restaurant. Heeft hij zin in kaviaar, dan zegt hij tegen de cipier:

״Morgenavond moet ik kaviaar hebben, maar koud. Als de rommel weer net zo lauwwarm is als de vorige keer, gaat het in de kiebelton." Dan krijgt hij ijskoude kaviaar.

Er ontbreekt aan dat eerste klas hotel eigenlijk maar één ding: hij mag er niet uit. Maar waarom zou hij er uitgaan, als hij zo prima verzorgd wordt? En kans op verkeersongelukken bestaat daar ook niet.

57