Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

Nou, en toen ze gisteravond laat een aspirientje wou nemen en het krasje controleerde.... toen klopte het niet.

״Ik heb natuurlijk géén aspirientje genomen. Hier, kijk de tabletjes, ze lijken heel gewoon en onschuldig. Maar ik zie een klein verschil, al zou ik niet kunnen zeggen wat het is. Iemand heeft de aspirientjes verwisseld. Iemand wil me vergiftigen." Ik voel plotseling neiging het meubilair kort en klein te slaan. Ik zou de onbekende vijand in mijn sterke handen willen beetgrij-pen en hem of haar langzaam maar zeker een bekentenis willen afpersen.

Als ik weer een beetje bij mijn positieven ben, zeg ik:

״Geef hier die vergifpilletjes. Dat is werk voor mij. Eerst moet ik zekerheid hebben, dat ze je van kant hebben willen maken en dan roep ik de hele bende bij elkaar en een knappe jongen, die dan niet voor de dag komt."

Met het buisje ga ik naar de apotheker in het dorp.

״Wilt U voor mij uitzoeken wat dit voor tabletjes zijn?"

״Zeker", zegt de man, die me verbaasd aankijkt, ״aan één zo'n tabletje heb ik genoeg."

״Nee man, ik moet elk tabletje onderzocht hebben! Ik wil weten wat het is, voordat er ongelukken gebeuren."

's Middags ga ik de uitslag halen.

De apotheker zegt:

״Aspirientjes, meneer, doodgewoon aspirine. De rekening is vier pond."

46