Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

Als dat geen poging tot moord met voorbedachte rade is, dan weet ik niet meer wat strafbaar is.

Over die situatie moet ik eerst even nadenken.

Het resultaat van mijn gepieker is, dat ik niet alleen het wiel met de lekke band van de wagen afhaal, maar ook het linkerachterwiel. Die twee verwissel ik. De reserveband zit nu links achter. Voor alle veiligheid controleer ik nog even de andere wielen. Die zitten goed vast.

Als ik terugkom, toont niemand enige belangstellingvoor de wagen. ״Ik had onderweg een lekke band", zeg ik tegen Nickey.

״De garage in het dorp doet onze reparaties", zegt hij.

״Het was de linkerachterband", zeg ik met een vroom gezicht.

Hij toont niet de minste belangstelling.

Ik laat de band repareren. Daarna zet ik de wagen doodgewoon voor de deur van het huis. Ik blijf een beetje in de buurt. Het zal mij benieuwen, wat er nu verder gaat gebeuren.

Er gaat niets gebeuren.

O ja, (xrilly gaat achter het stuur zitten. Vergis ik me, of rijdt ze werkelijk kalmer weg dan gewoonlijk? Ik kom tot de conclusie, dat ze een tikje voorzichtiger rijdt, maar helemaal zeker ben ik er niet van.

Die gaat zeker naar haar postbus; even neuzen of er een brief van die geheimzinnige Marku is.

Maar al is veel nog onduidelijk voor me, van één ding ben ik zeker. Diè losse moeren aan het voorwiel zijn niet vanzelf losgeraakt. Dat heeft iemand met opzet gedaan.,

44