Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״Ja", zegt Molly peinzend. „Ik heb wel eens gehoord, dat er mannen zijn, die zo hals over kop op een vrouw verliefd kunnen zijn, dat ze haar alleen nog maar als een engel kunnen zien."

„Liefde is blind", zeg ik.

„Maar wij moeten onze ogen openhouden, Tony. .Bovendien zou ik wel eens willen weten waar die Patchecki zyn geld vandaan krijgt. Want dit huishouden van Jack de Ripper moet een sloot met geld kosten."

Patchecki heeft me opgedrgen met de two-seater naar Londen te gaan. Alleen. Hij heeft telefonisch een aanvulling van de wijnkelder besteld. Die moet ik gaan ophalen.

Ik rijd over de Great West Road. De klok laat ik niet boven de veertig mijl per uur komen. Ik moet nog even aan het linkse verkeer wennen.

Het is trouwens maar goed ook, dat ik niet probeer het wereld-snelheidsrecord te breken, want ik ben nog geen half uur onderweg, of het stuur begint te trekken. Lekke band. Links voor. Bij een grotere snelheid kan zoiets heel slecht zijn voor je gezondheid.

Ik stuur de wagen aan de kant. Krik hem op.

Ik haal de wielbus eraf. Wat zullen we nou hebben! Alle moeren, van het voorwiel zitten óf los óf ze zijn er al van afgelopen en rammelen in de bus mee. Ik krijg kippevel bij de gedachte wat er had kunnen gebeuren als ik nog een paar kilometer was doorgereden. Het wiel zou er onherroepelijk van afgelopen zijn en dan was het een dubbeltje op zijn kant geweest of ik was wijlen Tony geworden.

43