Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

jou in dienst, omdat je sprekend op de vermoorde Don lijkt, in de hoop, dat hij op die manier achter dingen zal komen, die Don heeft geweten en hij niet. Hij neemt mij in dienst om op Grilly te passen. Lijfwacht? Je grootje op een houten wasbord! Ik moet Grilly bespioneren, anders niet. Die vent is het wantrouwen in eigen persoon."

„Klopt allemaal", zeg ik. „Maar wat klopt er niet?"

Molly kijkt me doordringend aan. Dan zegt ze:

„Beste Tony, je mag dan sterk wezen als een bruine beer en ik vind je een schat van een man, dat weet je, maar hersens, nee, die heb je niet, tenminste niet voldoende."

Als iemand anders dat tegen me zei, zou ik kwaad worden. Maar nu kan ik alleen maar lachen.

„Zeg jij dan, wat er niet klopt."

„Nou", zegt Molly, „hoe kan een man, die zo wantrouwend tegenover iedereen staat, uitgerekend zo'n laag sujet als die Grilly blindelings vertrouwen?"

„Verroest", roep ik uit, „dat is het! Ik heb al die tijd geweten, dat er iets niet helemaal logisch was, maar jij zégt het. Grilly en Patchecki, wat is er tussen die twee?"

„Hetzelfde wat er tussen ons is, Tony, alleen zij is een sloerie en ik niet."

Nu Molly me de weg heeft gewezen, kan ik alleen verder denken. „Sammy heeft Patchecki verschillende keren voor Grilly gewaarschuwd. Maar hij trekt zich er niets van aan. De brief, die Sammy heeft achtergelaten, is voor Grilly ook niet zo plezierig. Maar alweer : Patchecki stelt een blind vertrouwen in haar. Dat is het, wat niet klopt."

42