Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

waarop hij jou en mij in zijn dienst nam, was zakelijk en flink. Trouwens, je gaat nu een paar dagen met hem om, heb jij nu de indruk, dat hij zijn hersens niet bij elkaar heeft?"

„Nee."

„Goed dan. We hebben dus een vent met hersens, met geld en met doortastendheid."

„Ja."

„Nou gaan we verder. Die man heeft om zich heen een stel gauwdieven en tuig verzameld, zoals je alleen maar in de gruwelkamer van een wassenbeeldenkabine/ aantreft, Die Nickey heeft een gezicht om zijn ouders in rechte aan te spreken voor schadevergoeding. Die Topsy, Trotty en Totsy lyken een kleverig stel dienstboden, maar als je het mij vraagt, is het een acrobaten-nummer, dat samenwerkt om gasten in dure hotels te beroven; geveltoeristen, als je begrijpt wat ik bedoel. Wijlen Sammy heeft op de electrische stoel gezeten en is er alleen maar goed van afgekomen omdat er toen net geen muntje in de meter zat. Nou, en dan die floddermadam van een Grilly, enfin, laten We daar maar over zwygen. Ik ben niet jaloers en ik weet wat het leven is, maar zo'n tante zouden ze op de Walletjes in Amsterdam achter het behang plakken en dan gauw verhuizen. Nou spreek ik nog niet eens over de moord op de echte Don en over de rare manier, waarop die Sammy aan zijn eind is gekomen."

„Alles tot je dienst", zeg ik, „maar waar wil je naar toe, jij met je catalogus van de Spinhuissteeg׳?"

„Ik ben nog niet klaar, Tony. Kijk, die Patchecki is tot zijn nekharen geladen met wantrouwen. Hij neemt

41