Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

Onthoud één ding, Don, Ik sterf niet mijn natuurlijke dood. Ze zullen je zeggen, dat ik gewoon ben doodgegaan. Dat is niet waar. En Grilly weet wie mijn moordenaar is. Als zij 't wil, krijgt ze alles van mannen gedaan, alles, ook moord.

Sammy.

Ik lees de brief een paar keer aandachtig.

Het briefje leg ik weer onder het blokje parket.

Waarom zou een ander het ook niet mogen lezen?

De baas, bijvoorbeeld?

Of. . .. de moordenaar van Sammy!

Het wordt tijd, dat Molly hier komt. Ik heb namelijk het gevoel, dat ik er met mijn hersens alleen niet uitkom. Dat denk-machientje van haar zal me moeten komen helpen.

Grilly zit aan het stuur van de two-seater. Ze legt haar vrije hand op mijn knie. Ik voel me als een schooljongen.

״Don", zegt ze liefjes.

Ik brom iets terug.

„Don, heb je enig idee waarom ik Patchecki heb gevraagd of jij mee kon rijden naar Slough?"

„Jawel", zeg ik en schuif meteen haar ondernemende hand tien kilometer van me vandaan.

„Waarom, Don?"

„Om je vent jaloers te maken. Je weet dondersgoed, dat Patchecki geen man in je nabijheid kan zien. Je sart hem."

„Nee, Don."

35