Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״Ik blyf nog even om afscheid te nemen. Sammy was een brave vent."

Ik schuif de rechtermouw van Sammy's jasje omhoog. Niets. Op de linkerarm zit vlak onder de elleboog een rood puntje met een lichte verdikking eronder.

Ik hoef de dokter er niet by te halen: die weet zonder te kijken van tevoren al, dat het een vlooienbeet is.

Patchecki zit bij mij op mijn kamer.

״Heeft Sammy met jou over Grilly gesprokent"

Ik heb de vraag voelen aankomen. Op het antwoord ben ik voorbereid.

״Geen woord. Hij heeft in het vage gepraat over gevaren, die de baas bedreigen en dat ik goed moest uitkijken, maar namen heeft hij niet genoemd. Hij was 't wel van plan, maar hij ging te gauw de pijp uit."

״Luister, Tony. In Grilly stel ik een onbeperkt vertrouwen. Sammy was jaloers. Hij heeft haar nooit direct ergens van beschuldigd, maar hij strooide verdachtmakingen rond. Ik zal je zijn geschiedenis vertellen, dan begrijp je hem beter."

Het is een ongelofelijk verhaal. Sammy is veroordeeld tot de electrische stoel. Ze halen hem uit de dodencel. Hij is kapot van de zenuwen. Ze brengen hem naar de stoel. Binden hem vast. Zetten de kap op zijn hoofd. De beul haalt de schakelaar over. . . . en op datzelfde ogenblik is er een storing in het locale electrische net. De hele gevangenis in het donker. Als het licht weer opgaat, zit Sammy nog steeds in de stoel, met de kap op het hoofd. Hij denkt, dat hij dood is. Er is in die staat een wet: als een terechtstelling door een tech-

Ik lijk op 'I lijk 3