Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

rode kleur; alsof hij te lang in de zon heeft gelegen.

De dokter zegt, dat Sammy aan een plotselinge massieve hersenbloeding is overleden.

״Volkomen natuurlijke doodsoorzaak, dokter?"

״Volkomen natuurlijk. Geen enkele reden om iets anders te vermoeden."

״Dokter, ik ben een leek, maar ik heb wel eens gehoord van vergiften, die een plotselinge dood veroorzaken."

״Dan hadden we een beker of een glas of zoiets bij het lijk moeten vinden. Je ziet spoken op klaarlichte dag, man."

״Ik heb wel eens gelezen, dat een prikje met zo'n vergif onmiddellijk dodelijk is."

״Beste man, ik ben geen toxicoloog. Of zulke vergiften bestaan, weet ik niet. De Borgia's hebben ze gebruikt, tenminste, dat beweren de romanschrijvers. Het vergif zat in een ring en aan die ring zat een puntig hol naaldje. Een handdruk van Lucretia Borgia stond gelijk aan een enkele reis naar de hemel."

״Kan dat hier niet gebeurd zijn!"

״Hou op, man, hou op! A: waar is de ring; b: waar is het vergif; c: wie heeft de prik gegeven en ten slotte d, wat het allerbelangrijkste is, de man is overleden aan intercraniale laeses. Uit, afgelopen! Hij ruste in vrede."

Samen met Nickey draag ik Sammy's overschot naar zijn kamer. Hij ligt op het bed. De rode kleur in het gezicht is bleker geworden. Nickey trekt zich snel terug.

״Ik kan niet tegen lijken. Ik heb er teveel van dichtbij gezien", zegt hij.

32