Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

TWEEDE HOOFDSTUK

Patchecki ligt languit met zijn benen op twee fauteuils in de hall van het hotel alsof hij thuis is. Hij heeft zeker net alle aandelen opgekocht.

״Goed werk van je gisteravond, Tony."

En nou weet hij nog niet eens alles (denk ik).

„Zoek je een baan?"

„Hangt ervan af. Op een tedere behandeling zal meer prijs worden gesteld dan op een hoog salaris."

„Ben je sterk?"

„Alles is betrekkelijk."

„Wat is je sterkste toer?" „Dit."

Ik grijp de fauteuil waarop hy zit bij één poot. Met een uitgestrekte arm richt ik me op. De fauteuil met Patchecki erop gaat mee omhoog. Heel voorzichig zet ik hem met stoel en al op het tafeltje voor ons.

De portier achter de balie applaudisseert; dat is een kenner.

„Laat me je pols eens voelen", zegt Patchecki.

Hij heeft een paar minuten nodig, voordat hij mijn hartslag te pakken heeft.

„Hoe oud ben je?"

„Vijf en twintig. Eigenlijk ben ik zeeman."

„Getrouwd?"

„Ik sterf liever mijn natuurlijke dood."

16