Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״Hou je van vrouwen?"

״Ja, maar ze houden nog meer van mij."

״Kan je verleidingen weerstaan?"

״Alleen als 't beslist nodig is."

״Wanneer kan je bij de Green Parrot ontslag nemen?"

״Het is geen levenspositie. Als ik vanavond niet terugkom, neemt de baas morgen een ander."

״Je bent getuige geweest van dat auto-ongeluk in de Rapangestraat gisteren?"

״U zegt toch: auto-ongeluk?"

״Die vent was al koud toen ze hem achter het stuur hebben gepoot", ga ik verder.

״Dat bedoel ik niet."

״Wat bedoelt U dan wel?"

״Heb je het gezicht van het ljjk gezien?"

״Jawel."

״Nou____en?"

״Nou____en?"

״BESTE MAN, JE LIJKT SPREKEND OP DIE VERMOORDE CHAUFFEUR VAN ME."

Verroest, hij heeft gelijk, die Patchecki. Dat was 't, waar ik gisteren over heb gepiekerd. Ik kende dat gezicht, maar ik wist niet waar ik het eerder had gezien. Nou weet ik het: elke ochtend in de spiegel.

IK LIJK OP HET LIJK.

Ik zie het hele spel kaarten opeens duidelijk voor me. Rechercheur de Wilde wil geheim houden, dat de vent dood is. Ongeluk, maar niet met fatale afloop. Tenminste, dat zal het Hoofdbureau laten rondvertellen. Ondertussen draait hij om me heen. Hij wil weten, wie

Ik lijk op 'I lijk 2