Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

lijk bezwaar tegen maken. Dat gebeurt niet elke dag.

״Jij hebt vandaag heel wat meegemaakt."

Hoe bedoelt hij dat? Van dat auto-ongeluk, dat eigenlijk een gecamoufleerde moord was, weet hij niks. Ik weet hoe ik moet zwijgen.

Rechercheur de Wilde komt binnen. Toe maar, er kan best nog een avontuurtje bij, de dag is nog jong.

„Kunnen we even apart praten, Toiry?"

De baas laten we er buiten. Maar die kijkt wel steeds nieuwsgierig naar ons tafeltje. Het gaat weer over het lyk in die ondersteboven geslagen Cadillac.

„We zwemmen in heel diep water, Tony."

„Wie is die vermoorde vent eigenlijk? Heb jullie al uitgevonden wat 't voor een knaap is?"

„Jawel. Don Ferrares. Dat Don is zijn Amerikaanse voornaam. Chauffeur van zijn baas. Een zekere Pat-checki die in het Amstelhotel woont."

„Die ken ik. Een half uur geleden was hij nog hier."

„Verrek. Ik heb Patchecki vandaag verteld wat jij gezien hebt, van dat bloed en die steen bedoel ik."

Als de Wilde denkt, dat hij mij nu aan het praten krijgt, vergist hij zich. Hij wil natuurlijk weten, of die Amerikaan mij straks iets gevraagd heeft, maar hij is veel te slim om my op de man af te enteren.

Hij blijft nog een tijdje plakken.

„Het is de hoogste tijd, heren."

„Blijf nog even, Tony", zegt Molly. Er schijnt een samenzwering te bestaan om me te beletten op te krassen.

„D'r klopt iets niet", zegt ze.

14