Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

te kwekken van de pijn. Die kan z'n pret hens wel op."

„Pijn of geen pijn, hij heeft straks een nummertje schijfschieten weggegeven, waarmee de baas van de schiettent op de kermis failliet gaat."

Molly komt met een kletsnatte handdoek, die naar özyn ruikt. Ze mag als vrouw-zonder-geleide in de zaak komen, waarvoor ze pachtgeld betaalt.

De andere Amerikaan grijpt de gewonde en propt hem rechtop tegen de bar.

„Drink", zegt hij tegen het aspirant-lijk; hij giet hem een limonadeglas schone klare naar binnen.

„Dat is moord", zegt de dokter. Dat kan ik als leek ook zien. Maar de gekreukelde Amerikaan drinkt het spul alsof het pompwater is.

Er komt een taxi voor.

„Amstelhotel", hoor ik die Amerikaan zeggen. De andere waggelt met zware slagzij naar bakboord op eigen stoom in de wagen.

Net als de auto wil wegrijden, draait die ene zich om en zegt tegen me:

„Kom morgenochtend om elf uur in het Amstelhotel. Vraag naar mister Patchecki."

„Tony, blijf jij de rest van de avond maar binnen. Buiten sta je te vertinnen en klanten lopen er toch niet meer op straat."

Nou nou, de baas krijgt aanvallen van menslievendheid.

„Breng mij een dubbele schone klare", commandeer ik de barkeeper.

„Voor mijn rekening", zegt de baas. Daar kan ik moei

13