Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

hij nu pogingen te doen, om op mijn gemoed te werken.

״Toe nou Tony, wees nou redelijk."

Omdat ik geleerd heb, dat je iemand nooit zonder een passend antwoord mag laten, smijt ik een koperen asbak in zijn richting. De stumper roept warempel nog 'Au' ook.

Ik besluit een gevaarlijke troef op tafel te gooien.

״Misschien willen de heren er rekening mee houden, dat ik een blaffer bij me heb. Als het nodig is, zal ik er niet tegen opzien een paar bloedvlekken op het Turkse tapijt te maken."

In de kamer wordt het opeens betrekkelijk stil. Ik hoor duidelijk, dat Angelo en zijn kornuiten geagiteerd met elkander fluisteren. Dorry zie ik als een schim langs het verlichte vlak van de slaapkamer schuiven.

Ik roep:

״Blijf °P J^e plaats Dorry, anders ben jij de eerste, en het zou me spijten als ik de verflaag op je lief gezichtje zou moeten beschadigen, zo gauw is dat niet gerepareerd."

Tegelijkertijd wrijf ik in mijn broekzak een paar sleutels stevig langs elkaar. Het klinkt een beetje alsof de veiligheidspal van een revolver wordt vrij gezet.

Dorry geeft een angstig gilletje.

Intussen is de krijgsraad aan de overkant afgelopen.

״Luister Tony", zegt Angelo, ״waarom is het nou nodig, dat we tegen elkaar gaan pief paffen? Dat geeft maar trammelant. De buren waarschuwen de politie en dan moeten er duizend vragen worden beantwoord. Kunnen we het vechten nu niet overslaan?"

123