Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

op schouderhoogte van me en ik meet één meter vijfentachtig. Hij kreunt, maar verder heb ik geen kind aan hem.

״Ga jij nou braaf met Tony mee naar Zuigelingenzorg."

Ik schop de deur van het politiebureau open.

״Alsjeblieft, brigadier; aannemen, één poging tot moord."

De brigadier zit achter de balie brood te eten met een grote fles melk.

״Hij heeft geprobeerd twee heren aan rafels te rijden. Dat pief-paf-poef, dat je daarnet hebt gehoord, was op zijn wagen gemunt,"

״Ik heb niks gehoord", zegt de brigges slaperig. ״Als ik zit te schaften, hoor ik alleen mijn eigen."

Grijze Jaap is nu weer helemaal binnen Westen gekomen.

״Ik slipte. Het is verrekt glad buiten. Mag een mens tegenwoordig niet eens meer slippen? Tony heeft me half lens geslagen."

״Moet ik verbaal maken?" vraagt de brigadier.

״Voor mij niet", zegt Grijze Jaap. ״Laten we het maar vergeten Tony. Hier, geef me de vijf."

De vent, die ik in het portiek heb getrokken, komt het politiebureau binnen.

״Thank you, U hebt mijn leven gered."

״Wat zegt dat brokkie buitenlands?" vraagt de brigadier. ״Ik ken alleen maar Frans, Frans de bakker."

Grijze Jaap is brutaal; die probeert de Amerikaan wijs te maken, dat hij straks geslipt is.

11