Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

kregen, ligt languit op de grond. Hij is bezig een revolver leeg te piefpaffen. Ouwe taaie. Als die knaap na zo'n optater nog een vaste hand heeft, kan hij bij circus Strassburger komen.

Het schieten houdt op. Ik sta naast de grote slee. De chauffeur graait in het donker naar iets, dat op de bodemplank ligt. Die heeft het nu op Tony voorzien. Meteen steek ik die lange grijparm van me door het open ruitje. Ik trek de klep van zijn pet over zyn ogen. Daarna geef ik een ruk aan zijn stropdas. Mijn duim zet ik tegen zijn adamsappel.

Ik kan natuurlijk niet tegen die adamsappel blijven drukken, want dat zou moord worden met voorbedachten rade. Ik ruk het portier open en pulk de vent achter het stuur vandaan.

Het is Grijze Jaap, de grootste patser van de Amsterdamse vlakte. Voor een roestig dubbeltje vermoordt die vent zijn eigen vader en moeder.

״Ben jij dat stoute jongetje?" zeg ik.

Voordat hij kan antwoorden, laat ik een linkse opkomen, direct uit de heup vandaan. Als ik in die slag mijn volle gewicht van tweehonderd pond leg, timmer ik met gemak een os het runderweeshuis in.

Mijn linkerhand leg ik in zijn nek en zachtjes knijp ik de vingers naar elkaar toe. Dat geeft voldoende druk om iemand groggy te houden. Mijn rechterhand grijpt de vent onder zijn jekker, bij zijn staart. Hier kim je net zo hard knijpen als je wilt.

Dat is nou de greep van Tony Toeroen, waar iedereen op het plein respect voor heeft. De rest is alleen maar een kwestie van biceps. Ik houd Grijze Jaap nu

10