Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״Oh, vandaag of morgen wordt Angelo uit zo'n roes wakker, en dan merkt hij dat hij in zijn slaap de kraaienmars heeft geblazen. Hij weegt al zo wat niks meer. Als ze gaan begraven, kunnen de dragers hun breukbanden wel thuis laten."

״Jij bent een harde."

״Vind je?"

״Wie ben je eigenlijk?"

״Dat heb ik je al gezegd: Rita Hayworth. Of misschien ben ik wel: Brigitte Bardot,"

״Kan je nooit eens behoorlijk antwoord geven?"

״Jawel, maar dan moet ik er echt zin in hebben."

״Ik heb belangrijke zaken met Angelo te bespreken. Zeg maar dat die lange vent hier is geweest. Over een dag of twee kom ik nog wel eens kijken."

Ik been naar de deur.

״Heb je zo'n haast", roep ze, ״we begonnen net vertrouwelijk met elkaar te worden. Blijf nog even babbelen."

Ik ga op het krukje voor de toonbank zitten. Mijn handen liggen tussen ons in. Ze kijkt er naar. Gehypnotiseerd. Eindelijk zegt ze met een zucht:

״Dat zijn de sterkste handen, die ik ooit heb gezien. Ik geloof, dat jij een vrouw botje voor botje zou kunnen breken, als je verliefd op haar bent."

״Mens wat heb jij een inzicht", zeg ik tevreden, want ik weet, dat ik het van haar heb gewonnen. Als man voel je zo iets.

״Ik heet Dorry", zegt ze.

Al vind ik het een raar span voor een bokkewagen,

103