Een klein mannetje met een klein potloodje (40 jaar VARA)

De woorden zijn beslist niet van hoog literair gehalte. Als u het mij vraagt, vind ik de tekst van het lied in zijn geheel gezien nogal knullig. Rijm-confectie. De muziek... Hugo de Groot Zal wel niet kwaad worden, als ik hier zwart op wit geef, dat hij heel wat betere melodietjes heeft gecomponeerd. Op een of ander wijze doet de wijs me altijd denken aan het schone lied: 'Van Rotterdam naar Delfshaven.' Maar dat kan een persoonlijke afwijking zijn.

Maar hoe, in vredesnaam, is dat liedje zo populair geworden?

Het antwoord is, dacht ik, vrij eenvoudig: omdat de woorden 'hier is de omroep van het vrije woord' een onbestemd gevoel, dat bij de grote massa des volks leefde, precies midden in het hart raakten.

'De omroep van het vrije woord'. Deze woorden werden steeds meer de samenvatting van het actuele doel en streven van de vaka. De vrijheid van het woord in Europa werd inderdaad bedreigd, ook in het vrije Nederland.

In het jaar 1931 werd een rijmpje in Nederland zeer populair. Het was niet oorspronkelijk Nederlands, het stamde van Heinrich Heine, geen geringe komaf dus.

Het verschil tussen ezels en sommige censoren zit niét in het verstand, maar wel in de oren.

(Heinrich Heine was een Duitse dichter die in het begin van de vorige eeuw leefde en een felle strijd voerde tegen de censuur.)

Het klinkt in onze dagen van 1965 voor jonge mensen ongeloofwaardig, dat de radio in Nederland 35 jaar geleden een strijd tegen de censuur moest voeren die meer punten van overeenstemming met het gevecht van Heinrich Heine vertoonde dan goed was voor de naam van ons land.

Het zat zo in elkaar.

In de wet van 1928 had de wetgever bepaalde nonnen gesteld waaraan de programma's van de omroepverenigingen moesten voldoen. Kort gezegd: goede zeden, openbare orde en veiligheid van de staat.

Onze grondwet kent vrijheid van drukpers, maar met verantwoordelijkheid tegenover de strafrechten. Dat is dus achteraf.

70