In gewoon huis-tuin-en-keuken-Nederlands vertaald betekende dit: laat de v a r a omkomen van de armoe, dan zijn we die rooien kwijt.
De liberale vrijheidsbonder Droogleever Fortuyn zei met deftige woorden in de Tweede Kamer hetzelfde: 'Indien de praktijk mij iets geleerd heeft, dan is het dat: dat, wanneer men een vereniging die men wil laten verdwijnen, gaat subsidiëren, dan een eeuwig leven aan haar verzekert.'
De minister die het wetsontwerp moest verdedigen, was beslist geen geestdrifteling, maar hij kon toch niet nalaten te waarschuwen.
'Is het nu verstandige pohtiek om als het ware de mogelijkheid voor een nationale omroep niet te bevorderen?'
Op voorstel van de liberaal Droogleever Fortuyn werd de verplichte luisterbijdrage met 58 tegen 20 stemmen uit de wet verwijderd.
Dood aan de vara. Voortaan moest die proberen, met vrijwillige bijdragen boven water te blijven. De tegenstanders stonden langs de kant te hopen, dat zij zou verdrinken.
Een kind kon begrijpen, dat de Kamer, lopend aan het liberale handje, de omroepverenigingen tot eikaars concurrenten op leven en dood had gemaakt. Dat was trouwens de opzet geweest: de omroep van de socialisten moest overlijden aan bloedarmoede. Ze moest door de avro worden doodgedrukt. Wie de socialistische beweging echter kent, begrijpt, dat de vara nu pas goed populair werd.
Het democratisch-socialistische kamerhd mr. dr. G. van den Bergh (tegenwoordig prof. Van den Bergh") zei in de Tweede Kamer: 'Zonder heffing staan de verenigingen scherp tegenover elkaar en zullen zij zo blijven staan. Zij zullen alle op het vinketouw zitten om elkaar luistervinken af te vangen. De heffing is een gouden band die hen zal binden tot een nationale omroep.'
als...
Maar de Kamer wees 'de gouden band' af. Daarmee was de kans op een nationale omroep voor afzienbare tijd verkeken.
Elke keer als de kleine liberalerige partij-politiekers zich met de omroep bemoeien maken ze brokken.
De vara moest leden winnen om in het leven te blijven. De jacht op de niet-georganiseerde luisteraar begon. Het gevecht om de luisteraar vervulde Nederland met groot gerucht. Door het besluit dat de Kamer
22