Een klein mannetje met een klein potloodje (40 jaar VARA)

Titel
Een klein mannetje met een klein potloodje (40 jaar VARA)

Jaar
1965

Druk
1965

Overig
1ed 1965

Pagina's
162



'Commentaar op het nieuws' uitspreekt. Dan zit ze in het andere kamertje bij de technicus. Door de grote ruit kan ze opa zien zitten praten. Zij hoort zijn stem, door de luidspreker. Ze vindt alles doodgewoon. Het grootste mirakel van de radio voor haar is: het knopje van het rode lampje. Ik druk op dat knopje, en in hiir hokje gloeit het lampje aan. Een mysterie!

Als opa voor de radio is, luistert ze thuis heel aandachtig. Ze begrijpt van de hele commentaar natuurlijk geen snars. Maar daar is het haar ook niet om begonnen. Ze piekert ook niet: hoe komt opa's stem nou uit de radio? Zodra ze opa hoort zeggen: 'Zeer gewaardeerde luisteraars,' zegt ze met een eigenwijs gezichtje tegen haar zusje: 'Kijk Riëtte, nou gaat in dat hokje een rood lampje branden.' Voor de rest is het hoegenaamd geen wonder voor haar.

Ja, de mensen van mijn generatie hebben een revolutie meegemaakt. Die revolutie is trouwens nog in volle gang.

tweede hoofdstuk, dat gaat over gloeikousjes in het gaslicht, oom

EdwardBellamy, waterpokken, rodehonden mazelen.

De generatie waartoe ik behoor, dit zijn de mensen, die vóór 1914 werden geboren. In de jaren dat wij opgroeiden en tot ongeveer 1930, wisten we vast en zeker, dat de wereld op weg was naar een menselijk soort volmaaktheid. Stuk voor stuk waren we kleine mannetjes, maar als we solidair bleven, werden we gróót!

De techniek ging met enorme sprongen vooruit. Om de stoommachine grinnikten we. Dat was een ding uit het verleden. Kinderen speelden nog met stoommachientjes.

De elektriciteit had zijn intrede gedaan. De jaren van 1914 tot 1918 heetten overal te wereld: de jaren van de Eerste Wereldoorlog. Maar in Nederland zeiden we: de mobilisatie. Nederland was immers neutraal. Het lag rustig te dutten aan de binnenkreek van het wereldgebeuren. Tenminste dat dachten we toen nog.

In de 'mobilisatie' waren de kolen schaars. De regering voerde met grote voortvarendheid elektriciteit in. Het vak van de toekomst was: elektricien. Ik herinner me hoe bij ons thuis de gaslamp werd 'omgebouwd' tot een lamp met elektra. Moeder hoefde geen gaskousjes meer te kopen. Toen we een stofzuiger kregen (op de lat) hoefde mpe-

11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.