De Partij

zaam, dat ik maar meteen zwart op wit geef hoe men dat Binnenpad kan bereiken. De Harmoniestraat is een zijstraat van de Boschdijk en rechts in de Harmoniestraat is een modderig pad (dat was het tenminste toen): het Binnenpad. Het was Siberisch koud, die Zondagmorgen, laat in November 1944 toen Jaap Burger en ik ons met een regeringsauto (״wat een moord-slee" zeiden ze in de Harmoniestraat) naar het huis van A. A. de Jong lieten brengen. Daar zat de leiding van de beweging in Eindhoven. Partij en vakbeweging door elkander en ook Hilda Verwey die nergens bij hoorde en op staande voet met A. A. de Jong overhoop lag vanwege de nieuwe richting, de onweegbare dingen en andere zaken waarvan de gastheer niets wilde weten. Hilda is niet gemakkelijk in het debat; zij is scherpzinnig en zij heeft op veel mensen een geestelijk overwicht. Maar A. A. de Jong is een Fries.

Hoe stevig men elkander echter in de haren zat, over één ding waren we het met elkander eens: er moest een krant komen! De vrienden in Eindhoven hadden ook al krantenplannen gesmeed, maar zij waren niet verder gekomen dan een weekblad.

״Het moet een dagblad worden" zei Burger, die toen nog minister van Binnenlandse Zaken was.

Er hing een kabinetscrisis in de lucht. In Londen vocht een deel van het kabinet tegen prof. Gerbrandy, die zich door onzichtbare maar niet onbekende machten achter de schermen in steeds sneller tempo van de grondwet liet afschuiven.

״We hebben in Londen besloten", legde Burger uit ״dat er zo spoedig mogelijk een begin moet worden gemaakt met de her-uitgave van ״Het Volk", ״Het Vrije Volk".

Merkwaardig! Niemand vroeg wat het kon kosten. Niemand eiste eerst een begroting. Geld had in die dagen maar weinig waarde en bovendien, de krant moest er komen! De omstandigheden hadden Eindhoven tot de hoofdstad van Bevrijd Nederland gemaakt en het gezelschap vrienden, dat in de huiskamer van A. A. de Jong bij elkander zat, tot het Partijbestuur. Wie zich een dergelijke verantwoordelijkheid ziet toevallen, heeft geen tijd om aan het aardse slijk te denken. Alleen Chris de Vries (in de vakbeweging worden ze secuur opgevoed) had wat te vertellen over de financiële consequenties. Maar Jan Willem Lebon, penningmeester van de V.A.R.A., die nog moest worden opgericht, en beheerder

53