De Partij

toen we eindelijk aan onze laatste biljetten toe waren. Daar lag het huis van den snodaard, die knapper meende te zijn dan Marx. De muur werd volgeklodderd met stijfsel, de platen werden op de lange bezem getild, tegen de kleverige substantie aangedrukt, uitgestreken. In een oogwenk was het karwei verricht. We waren prima vaklui! Na gedane arbeid is het goed koffiedrinken. Als de verschillende plak-expedities, die de afdeling in zo'n nacht uitzond, haar werk beëindigd hadden, plachten de deelnemers een koffiehuis in de buurt op te zoeken, dat zich specialiseerde in warme dranken voor groente-kooplieden, die naar de markt gingen. Omdat er op Zondag geen markt was, vond men er van Zaterdag op Zondag gewoonlijk nog al wat opgeschoten jongelui; ״uitgaand volk" noemde de exploitant deze wekelijkse klanten. In dat koffiehuis vertelden de plakkers elkaar hun wedervaren. Wij beroemden ons op het heldenfeit van die nacht, de vijf biljetten, die we een kwartier geleden op het huis van den liberaal hadden geplakt. ״Die zijn er al weer af", rapporteerde een nachtbraker, die tien minuten na ons was binnengekomen. ״Toen ik er langs ging was de muur nog nat, maar de biljetten waren foetsie!"

״Dat heeft een politie-agent gedaan", was onze onmiddellijke diagnose. Er waren agenten, die de hebbelijkheid hadden vers geplakte biljetten met de botte kant van hun sabel van de muren te schrapen. Dat bespaarde hun een standje van hun superieuren en ons behoefden ze dan niet achterna te zitten.

Terwijl we de welverdiende warme koffie dronken, besloten we, voordat we ons ter ruste zouden begeven, de muur nogmaals vol te plakken. De andere ploegen hadden nog genoeg biljetten overgehouden. We togen dus weer naar het huis. Plakten opnieuw de muur vol, bekeken het resultaat van ons volhardingsvermogen met welgevallen en gingen huiswaarts. Maar aan het eind van de lange laan gekomen, keek een van ons toevallig om, bleef stokstijf staan en zei: ״Verrek.... het was geen smeris."

In de verte zagen we hoe iemand (niet in uniform, dat was duidelijk) met een eind hout de vijf biljetten van de muur peuterde. We hielden krijgsraad. Tien minuten zouden we wachten en dan langs een andere weg het huis weer naderen. We zouden doen alsof we ons verwijderden, maar in werkelijkheid zouden we ons in de buurt verdekt opstellen.

36