De Partij

DE KENTERING DER TIJDEN

H

et moet omstreeks 1924 geweest zijn, dat ik (met de huissleutel op zak) deelnam aan een nachtelijke plak-expeditie. Zo een karwei kon alleen bij nacht en ontij worden uitgevoerd, want de politie verbood het aanplakken op muren en schuttingen. Het was niet mijn eerste plakonder-neming en ook niet mijn laatste. Ik heb vele muren bekladder-d en emmers witte verf vermorst op straten, plaveisels en bruggen. Maar die ene plak-tocht herinner ik me met bijzonder genoegen, omdat we toen meer schik hebben gehad dan gedurende enige andere nachtelijke onderneming van die aard. Het was een verkiezing voor de gemeenteraad. In mijn oude partij-afdeling was de liberale candidaat de grote vijand van het internationale proletariaat; hij dreef een winkel in herendassen. Op hem en zijn aanhang hadden wij het in het bijzonder voorzien. We sjouwden al zijn vergaderingen af. We debatteerden, we applaudisseerden als een der onzen hem zijn vet gaf. We floten, wanneer hij in zijn repliek wat al te potig van zich afsloeg. Maar als we — gewoonlijk op een Zaterdagavond, omdat je op Zondagmorgen kon uitslapen — met plakemmer, lange bezem en een rol affiches er op uit togen, dan behoefden wij de tegenstanders niet te duchten. Vrijwillige plakploegen, daar hadden de liberalen nooit van gehoord. Ze huurden een reclamebureau voor veel geld; dat huurde weer schuttingen en mannetjes, die op klaarlichte dag in witte jassen biljetten op de muren plakten. De liberalen vormden de partij van de orde, wij die van de vrijheid! 's Nachts hadden wij het hele district voor ons alleen. Het politietoezicht in die dagen was nog niet zo scherp; de dienders werden toen niet gewaardeerd naar het aantal bekeuringen, dat ze binnenbrachten.

In onze afdeling woonde een steunpilaar van het liberalisme. Hij bezat een mooi groot huis aan een der lanen; tussen de grote ramen van dat huis bevond zich een royale geel-gepleisterde muurvlakte. Een ideale plak-plaats, dat stuk muur. We reserveerden vijf mooie grote plakplaten voor dat ene huis en besloten met dat speciale karwei onze plaktocht te beëindigen. Om één uur vertrokken we van het verkiezingsbureau en drie uur lang dwaalden we door de verlaten straten. Het liep tegen vieren,

35