De Duitser hief zijn armen omhoog.
Nu moesten Willem en Dirk zien weg te komen, zonder dat de Duitser gelegenheid zou hebben te schieten. 'Vooruit, jij naar boven', commandeerde Willem, 'en haal de dingen uit de koffers die we nodig hebben.'
Dirk begreep de wenk. Hij rende naar boven, terwijl Willem de Duitser onder dekking hield.
'In orde', zei Dirk, die binnen enkele seconden weer beneden was, hij wees op een uitholling van zijn jaszak.
Op dat ogenblik kwam de weduwe, die in het huis woonde, uit de
keuken naar de kamer. Ze wist niet, wat er gebeurd was en opende
argeloos de deur. In een oogwenk greep de Duitser de kans, die hem
werd geboden. Hij pakte de oude vrouw bij de schouders, plaatste
haar voor zich als een schild en riep:
'Wenn jetzt geschossen wird, geht die Frau kaputt!'*
Willem sprong naar het venster. Van die kant af zou hij kunnen
schieten zonder dat de vrouw zich in de vuurlijn bevond.
'Neem jij hem aan de andere kant dwars', riep hij tegen Dirk. Die
schoof langzaam naar de muur.
Voor het raam staande hief Willem de revolver op. Hij legde aan... Buiten het huis stonden echter een paar geuniformde Duitsers. Eén van hen zag, dat Willem, vlak voor het raam staande, een revolver omhoog hief en aanlegde. Die Duitser bracht zijn geweer naar de schouder, een schot weerklonk. Glasruiten vielen aan scherven. Willem voelde opeens een scheurende pijn in zijn rechterarm. Het flitste door zijn hoofd: 'Ik ben geraakt.'
Die gedachte verdreef echter onmiddellijk alle pijn. 'Lopen, Dirk!' schreeuwde hij.
Terwijl de verbouwereerde Duitser zich nog achter de vrouw verschool, nam Willem een sprong als een panter naar de keukendeur. Dirk rende achter hem aan.
'Deur dichtgooien', schreeuwde Willem, 'alle deuren achter je dicht gooien!'
In zijn arm had hij een loom gevoel. Maar pijn deed het niet. Ze renden door het keukentje. Toen door het bijkeukentje. Een, twee drie deuren smeten ze achter zich dicht. Ze waren nu in het tuintje * Als nu geschoten wordt, gaat de vrouw eraan. 80