Door storm en duisternis

'Nou maak je me echt bang', spotte David Cohen, 'en stel je nou eens voor, dat ik niet in de illegaliteit werk en de Duitsers krijgen me te pakken, dacht je dat ze dan wél pardon met me zouden hebben? De uitkomst is altijd nul, hoe je ook rekent. Nou, dan zeg ik maar zo: ze hebben al zoveel Joden vermoord, die volkomen onschuldig waren - als ze mij vermoorden heb ik dan tenminste het plezierige gevoel, dat ik het in elk geval verdiend heb.' Maar in een rustig ogenblik zei David Cohen tegen Willem, dat hij toch eigenlijk iets anders veel liever wilde.

'Man', zei hij met een zucht, 'als ik 's nachts de Tommies met hun bommenwerpers, hoog in de lucht hoor overtrekken, dan heb ik gewoon heimwee. Dan kan ik jaloers zijn op de piloten, die zo dadelijk Hitier in zijn eigen roversnest zullen gaan bestoken. Vandaag of morgen wordt dat gevoel me te machtig. Dan smeer ik hem. Hoe ik het 'm lap weet ik nog niet, maar ik weet zeker, dat ik in Engeland kom en dan ga ik bij de R.A.F. ïk heb met de heren in Berlijn een rekening te vereffenen, die zo groot is, dat ze nooit helemaal zal kunnen worden betaald.'

Willem en Dirk hadden tijdelijk onderkomen gevonden in een logement dat door een bejaarde weduwe werd gedreven. Op een middag tegen een uur of zeven zaten Willem en Dirk in het achterkamertje te lezen. Heerlijk was het, weer eens in de bewoonde wereld te zijn. Op de schuit was het behelpen geweest. Hier werd voor hen gezorgd. Dirk las 'Malle gevallen' van Hans Martin en Willem had zich, voor de zoveelste maal, op de lectuur van 'Adriaan en Olivier' geworpen. Het was stil in het kleine vertrek. Slechts af en toe verbrak een lach het zwijgen. Plotseling echter weerklonk in het vertrek: 'Sitzen bleiben, Ausweise bitte', (zitten blijven, Papieren s.v.p.) In de kamer stond een Duitser in groene uniform, de gehate groene uniform.

'Sitzen bleiben, Ausweise bitte...'

Een felle schok ging door Willem. Ook Dirk schrok. Een strenge controle zou wellicht de valsheid van hun persoonsbewijzen doen blijken. Maar erger nog - er waren vuurwapenen in huis. Willem en Dirk droegen elk een geladen revolver in de zak. Boven in hun koffertjes lagen er nog meer.

78