Door storm en duisternis

HOOFDSTUK IV

Het net sluit zich

Gijs Veldhuizen voelde zich niet op zijn gemak. Zoveel had hij wel begrepen (al werd het hem om goede redenen nooit onomwonden verteld) dat de boerderij van Taeke Tuinstra een belangrijke rol speelde in het contact met Engeland. Als het signaal kwam, dat de boeren in de wijde omtrek op hun qui-vive moesten zijn voor elke vreemde auto op de landweg, die de hofsteden met elkaar verbond, begreep Gijs, dat de zender in de lucht was. Wat hem verontrustte was juist, dat er nooit een verdachte wagen was gesignaleerd.Het stond voor hem vast dat de Duitsers de geheime zender allang hadden gehoord. Zulke dingen bleven nu eenmaal niet verborgen. Het was bekend genoeg, dat dag en nacht op de golflengten, die door deze soort zenders werden gebruikt, geluisterd werd. Gijs maakte zich geen enkele illusie. De Duitsers hadden natuurlijk reeds lang ontdekt, dat ergens in het eenzame gebied tussen de meren zich de zender moest bevinden. Met een paar betrekkelijk eenvoudige radiopeilingen hadden ze dat gemakkelijk kunnen vaststellen. Hun moeilijkheid is, dacht Gijs, dat ze wel weten: ergens in deze wijde omtrek moet het ding zitten, maar het zoeken is het speuren naar een naald in een hooiberg.

Gijs was een beetje wonderlijke sinjeur. Uiterlijk leek hij een stugge, gesloten en domme dwarskop. Zo iemand, die altijd met een beetje kwaadaardig gezicht rondloopt, alsof hij om geen enkele reden een hekel heeft aan de hele wereld en de omliggende planeten. Maar hij bezat nu eenmaal een uiterlijk, dat niet verried wat een schrandere knaap Gijs in werkelijkheid was. Dat schijnbaar domme sombere gezicht gebruikte Gijs als camouflage, wanneer hij in een of ander café urenlang achter een glas kon zitten plakken. Dan leek het, alsof hij geen tien kon tellen. Maar al die tijd stonden zijn oren wijd open en niets ontging hem. Menig bericht omtrent voorgenomen overvallen op goede vaderlanders was Gijs op die manier al aan de weet gekomen, en dan gaf hij zijn waarschuwing door. Gijs had besloten de lange slungel Jan Jansen voorlopig zeer scherp in de gaten te houden. Die zoon van de bakker had destijds

62