Door storm en duisternis

erewoord makkelijk geven, want ik weet van te voren, dat ik niets zal bemerken, dat verdacht is. 'U kunt naar huis gaan. Heil Hitier.'

Een paar minuten later stond baas Geldrop op de stoep. Heerlijk was het, de vrije frisse lucht weer in te ademen. Hij moest nu zien, dat hij zo spoedig mogelijk zijn vrouw opbelde; die moest de afgelopen nacht duizend angsten hebben uitgestaan.

Van de linkerkant kwam heel langzaam een meisje aanwandelen, dat een kinderwagen voortduwde. Even ging een schok door baas Geldrop, daarop beheerste hij zich. Het meisje was... Lien. Die was natuurlijk gestuurd om poolshoogte te nemen. Ze drentelde rustig verder. Het kind in de wagen kraaide van plezier. Zo ongedwongen mogelijk keek baas Geldrop naar de baby, terwijl een glimlach om zijn mond plooide. Lien hield even stil, ze verschikte iets aan het kussentje en het dekentje. Ze zei geen woord; baas Geldrop zweeg eveneens. Het gaf hem een gevoel van grote warmte dat ze hem niet in de steek hadden gelaten; ze konden gerust zijn, het was hém gelukt te blijven zwijgen. Maar hij moest nu voorzichtiger zijn dan ooit, want de Duitsers zouden hem terdege in de gaten blijven houden.

Het adresje, waarheen Dirk en Willem gevlucht waren, bevond zich in één van de zijstraten van de Ceintuurbaan, geen vijf minuten lopen van de garage van baas Geldrop. Er woonde een onderwijzersgezin, dat om het niet al te hoge salaris van de kostwinner een beetje aan te vullen, mensen op kamers had.

'Het is er zo veilig als je maar kunt wensen', zei Willem onderweg tegen Dirk, 'meester Klaas Daatselaar heeft me al eerder tijdelijk schuilplaats gegeven. Het huis is gewoonweg een duiventil. Twee zulke rare sijzen als wij zijn, vallen daar helemaal niet op. Trouwens, over een paar dagen moeten we toch verkassen. Het wordt te gevaarlijk in Amsterdam.'

'Jij schijnt veel dingen eerder te weten dan de meeste mensen', zei Dirk.

'Ik heb mijn contacten. De politie hier in Amsterdam is goed... tenminste, voorlopig nog. Van die kant hoor ik nogal wel 's wat. De Duitsers zijn zich lam geschrokken, toen plotseling heel Mokum aan het staken is gegaan. Er is uit Berlijn bevel gekomen, dat met

22