Door storm en duisternis

U in de gaten blijven houden en als ik U er op betrap, dat U Uw woord breekt, is er geen marteling die U bespaard zal worden. Also ... U weet, dat een paar dagen geleden, toen de Amsterdammers door de Engelse zender opgestookt, relletjes veroorzaakten, een optocht van zogenaamde Februaristakers over het Damrak heeft gelopen?'

'Ik was er niet bij, maar ik heb ervan gehoord', zei baas Geldrop zo onverschillig mogelijk.

'Welnu,' ging de officier verder, 'tussen die menigte bevonden zich ook enkele van mijn mensen, in burger. Eén van hen hoorde, dat iemand zei: 'Kijk daar eens, die knaap die daar loopt moet in Engeland zitten. Ik weet zeker, dat hij in Engeland zit. Die is dan zeker uit Engeland hier gekomen.'' Mijn man stond voor een moeilijke keus. Hij kon de man volgen, die deze woorden had gesproken, maar hij kon ook de knaap volgen, die als Engelse spion was aangewezen. Hij besloot tot het laatste. Hij heeft hem een paar uur in het gewoel en gedrang van de joelende menigte oproerlingen in het oog gehouden. Toen maakte de spion zich, met nog een knaap van zijn leeftijd ongeveer, los en wandelde in de richting van de Wees-perzij. Daar heeft mijn agent de twee jongens uit het oog verloren, maar hij is er zeker van, dat ze in Uw garage zijn verdwenen of althans vlak bij Uw garage. Wij moeten die mannen hebben, want zij zijn het, die door Londen hierheen zijn gezonden en de relletjes hebben veroorzaakt.'

Baas Geldrop had het gevoel, dat alle torenklokken van Amsterdam in zijn hoofd begonnen te luiden. Hij had zich dus niet vergist, de Duitsers wisten vrijwel niets! Ze hadden een kleine aanwijzing en een vaag vermoeden. Meer niet! Hij moest onnozel en onverschillig blijven doen.

'Mijnheer', zei hij onderdanig, 'hier moet een vergissing in het spel zijn. Ik weet zeker, dat er bij mij geen twee jongens zijn geweest, want dan zou ik ze de deur hebben gewezen. Ik wil met al dat gedoe niets te doen hebben. Ik ben een gewone verhuizer en met politiek bemoei ik me niet. Dat kunt U overal navragen. Weet U zeker, dat ze bij mij aan de deur zijn geweest? Het is vlak bij mijn bedrijf een rommelzootje. Er zijn diepe kelders en allerlei schuurtjes en hokjes. Het is best mogelijk, dat ze zich daar verborgen houden.' 'Het is mogelijk', zei de Duitser. 'We hebben een paar dagen de

20