Als de dag van gisteren ...

twaalf jaar lang sta ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat tussen de lekkerste lekkernijen, 's Nachts droom ik van maaltijden, waar de heerlijkste dingen op tafel staan en ik zit in een kooi net als de apen in Artis en mag niet mee-eten. Weet u wel, datzoiets verschrikkelijk is. Datis geen ziekte, dat is een vloek.' 'Maar als het nou beter is voor uw gezondheid, juffrouw Granaat.'

'Als ik dood ben kan ik niet lekker eten, en als ik wil blijven leven, mag ik niet lekker eten. Weet u wel, dat ik de laatste tijd wel eens denk: ik bak een biefstuk van een paar pond in lekker dik vet en dan kook ik zware linzensoep met een grote osse-worst er in en meelkluitjes en veel uien, en van Snatager laat ik een grote boterkoek komen enne dan sluit ik me 's avonds op in mijn achterkamer en dan ga ik eten, eten, nee ik ga vreten totdat ik in mijn eigen gulzigheid stik. Andere mensen die een hekel hebben aan het leven zetten de gaskraan open, laat ik me dan maar dood nasjen.'

Moeder kreeg tranen in de ogen. Stakker, die juffrouw Granaat. 'Och van één klein stukje mergtaart zult u niet direct doodgaan. Maar dan moet u me beloven, dat u niet kwaad op ons zult worden als we u niet meer dan één heel klein stukje geven. Belooft u me dat ?'

Zwoer juffrouw Granaat plechtig: 'Zo zal ik geen gezond uur meer hebben.'

De volgende week flanste moeder een mergtaart in elkaar, strikt volgens het recept van juffrouw Granaat. Met een heel pond niervet en twee rollen beschuiten en wat er verder bij te pas kwam. Het kostte een vermogen. Toen we het vette baksel in de keuken bewonderden, zei vader:

66