Als de dag van gisteren ...

verpersoonlijkte de zin voor de realiteit; vader was de onverbeterlijke optimist. Zei hij:

'Wat we doen? Niks natuurlijk. Gewoon doorgaan met soep koken van de wekelijkse mergpijp.'

'En als juffrouw Granaat nou plotseling op vrijdagavond voor ons staat?'

Zei vader blijmoedig:

'Kan niet. Een mens met zo'n zwaar lichaam, ze weegt zeker driehonderd pond in de luier en wij wonen drie hoog moet je rekenen, en de trappen zijn steil en smal. Je zal zien, het komt vanzelf in orde.'

Maar het kwam niet vanzelf in orde. De volgende vrijdag zei juffrouw Granaat opnieuw, dat zij bij ons zou komen mee-eten. Zei moeder:

'U weet wel, juffrouw Granaat, dat u bij mij van harte welkom

bent. Maar u moet me beloven, dat u niet onverwacht komt. U

moet het me eerlijk van te voren zeggen. Als huisvrouw wil ik,

dat u in een opgeruimde kamer komt.'

Zei juffrouw Granaat besluitvaardig: 'Goed, dan kom ik de vol

gende week vrijdagavond bij u eten. Mergtaart.'

Zei moeder, haperend en voorzichtig:

'Niet om u te ontrieven, maar hebt u me niet eens verteld, dat de dokter u ten strengste heeft verboden mergtaart te eten. Ik bedoel voor uw gestel...' Jammerde juffrouw Granaat:

'Twaalf jaar eet ik dag-in dag-uit niks anders dan een sneetje droog brood en een kopje water. Het water dat ik drink wordt klaar vet in mijn lichaam. Twaalf jaar lang snijd ik voor andere mensen vette worst en biefstukken en lekkere gekookte lever,

65