Als de dag van gisteren ...

als avondeten. Het zielige mens praatte altijd over veel en lekker eten. Als ze vertelde hoe zo'n onmogelijke mergtaart moest worden bereid, gloorde een wellustig licht in de spelonkjes van haar ogen tussen de bergketens van haar wangen. 'Je neemt eerst een pondje niervet enne dan twee rollen beschuit...'

Het drong niet eens tot haar door, dat moeder zelden meer kocht dan één ons niervet. Moeder luisterde geduldig. Voor zo'n mergpijp moet je iets over hebben. Van het koeiendijbeen kookte zij liever een lekker soepje. Mergtaart was een gerecht voor rijke mensen. Maar tegen juffrouw Granaat jokte moeder elke week, dat de taart weer heerlijk had gesmaakt. Dan stonden die twee vrouwen, met de toonbank tussen hen in, te smullen van een gerecht, dat de een niet mócht en de ander niet kón eten. Bij een van deze onwerkelijke gastmalen moet moeder de heerlijkheden van de nooitbereide mergtaart in tè verleidelijke termen hebben geschilderd. Zei juffrouw Granaat ten minste plotseling: '

'Vandaag of morgen ziet u me op vrijdagavond bij u aan tafel zitten om van de mergtaart mee te nasjen.' Deze aankondiging nam moeder niet ernstig. Maar de volgende vrijdag zei juffrouw Granaat weer, dat ze een keertje van onze mergtaart zou komen proeven. Vertelde moeder thuis onthutst: ׳Eerst had ze een tijm (idee fïxe), dat we haar mergtaart alleen maar moesten maken, maar nou heeft de tijm zich verplaatst. Ze wil komen mee-eten. En we maken nooit mergtaart.' Zei grootmoeder:

'Ze mag geen mergtaart eten. Van de dokter niet.' 'Wat doen we?'

In ons gezin was moeder de romantische figuur; grootmoeder

64