Als de dag van gisteren ...

Ze neemt vier vellen postpapier en vier enveloppen en viermaal schrijft ze dezelfde brief:

'Daar ik jullie nooit heb verteld, dat ik een heel lot in de Staat speel achter jullie rug, meld ik jullie, dat jullie de honderdduizend hebt getrokken op een heel lot nummer 76083 en heb ik de vijf en tachtig duizend gulden naar de bank gebracht en tegen de meneer heb ik gezegd, dat hij aan jullie elk jullie deel moet sturen dus als jullie vandaag of morgen een en twintig duizend gulden en twee honderd vijftig gulden ontvangen, weten jullie wat het is en met mij gaat het goed en ik hoop van jullie hetzelfde te ontvangen, tekent, je moeder Gollie.⁵ In de weken daarna heeft de brievenbesteller het druk. De gezegende kinderen sturen telegrammen: 'Moeder gezond zal U blijven, maar U bent mesjogge, want U hebt Uw deel vergeten.'

Gollie krijgt brieven, waarin Mietje en Aroontje en Samuel en Rebecca schrijven, dat ze het geld niet willen hebben, eerst moet moeder verzorgd zijn. Maar juffrouw Katan zegt tegen de man van de Bank, dat de vijf en tachtig duizend gulden in vieren verdeeld moeten blijven. Afgelopen. Uit. Er komen andere brieven. De kinderen hebben zich in verbinding gesteld met iemand van de Joodse gemeente en die heeft gezorgd dat Gollie Katan in een eerste klas rusthuis werd ingekocht. In de Joodse Invalide, die in de hele wereld beroemd is, zó goed hebben de mensen het daar. Het geld komt natuurlijk van de kinderen. Schrijven ze:

'Geen uur rust zouden we hebben als U op Uw kamertje bleef wonen, wat voor broche (zegen) zou er op dat geld rusten? Niks. Mazzel zonder broche, dat zal niet gebeuren.' Zo krijgt Gollie Katan een gezegende oude dag in de Jé Ie en op

45