Als de dag van gisteren ...

juffrouw Gollie Katan aan een heel lot in de Staatsloterij: zonder tussenpersoon.

Ze woont in de Amstelstraat, vlak bij de Turfsteeg. Ze is een weduwvrouwtje. Gollie Katan geniet een klein pensioentje, waarvan ze zuinigjes en knapjes in het leven kan blijven. Van de enkele centen, die ze elke week opzij kan leggen, speelt Gollie Katan een heel lot in de Staatsloterij. Niet een heel lot, bij elke trekking. Zoveel kon zij niet besparen. Nee, ze speelt één heel lot per jaar; en omdat zij een vrouw is met een vooruitziende blik, koopt ze dat lot, met voorbijgaan van Issie Loterijman of een van zijn kornuiten.

Waarom offert Juffrouw Gollie Katan uit de Sjoelstraat elk jaar ruim zeventig gulden aan de Asmodee van het spel? Niet voor zich zelf. Ze heeft vier kinderen, die over de hele wereld verspreid zijn.

'Mijn Mietje woont in Johannesburg, mijn Aroontje in Chicago, mijn Samuel is bij de gewapende macht in Indië en mijn Rebecca is met iemand in Zuid Amerika getrouwd, het adres heb ik in mijn linnenkast liggen.'

De gezegende kinderen schrijven elke week een lange brief aan hun moeder, want ze hebben een goede opvoeding genoten en weten dat een mens zijn moeder moet eren. Goed, maar nu dat lot van zeventig gulden per stuk. Juffrouw Katan speelt loterij voor haar kinderen. Alleen: de kinderen weten nergens van. 'Als ik wat trek, al is het nog zo weinig, is het voor de kinderen. Het is hun lot. Een mens mag toch wel wat voor zijn kinderen doen, nietwaar.'

En laat nou die juffrouw Gollie Katan op een keer de honderdduizend winnen. Vijf en tachtig duizend gulden, handje contantje.

44