Als de dag van gisteren ...

gulden, die met een speld aan elkaar zitten. Als een van hun mensen aan de beurt is om het kantoor te mogen binnengaan wordt zo'n pakje overhandigd. Even later nemen ze dan het loterij-lot in ontvangst. Voor elk lot betalen ze een gulden staangeld. Er zijn gezinnen, die op zo'n dag wel eens dertig loten halen, maar het is hard werken.

De provisie, die zo'n loterijman op zijn beurt dan weer krijgt van de kopers der, al dan niet onderverdeelde, loten, is echter niet 's mans enige bron van inkomsten. Wie een prijs uit de loterij trekt is verplicht 'zijn' loterijman een extra bonus te geven van een rijksdaalder voor elke honderd gulden, die de Staat uitbetaalt. Die verplichting is nergens contractueel vastgelegd. Er zijn mensen met een onverwoestbaar bezitsinstinct. Redeneren deze goochempies:

'Ik speel in de loterij, dus moet ik er rekening mee houden, dat ik vandaag of morgen de honderdduizend win. Als ik daar geen rekening mee zou houden, zou ik niet in de loterij spelen. Goed, ik trek dus de honderdduizend. Oi, wat houd ik dan over? Om te beginnen houdt de Staat vijftienduizend gulden in, want de honderdduizend is eigenlijk niet meer dan de vijf en tachtigduizend. Heb ik dat geld in mijn handen, dan moetik de mishpoge geld geven. Niet veel, maar mijn mishpoge is on-beschrieenunberufen groot en laat ik nou rekenen, dat ik daar tienduizend gulden aan kwijt ben. Minder kan ik niet geven. Blijft nog vijf en zeventig duizend gulden over. En dan moet de loterijman nog een rijksdaalder hebben van elke honderd gulden. Dat is over de twee duizend gulden. Niet om het een of ander, maar dat vind ik zonde.'

Wat doen deze slimme vogels? Ze kopen een lot van de Staatsloterij buiten de loterijman om. Op deze wijze komt

43