Als de dag van gisteren ...

rook. Als het rinkelende geluid van de brandweerbei in de verte weerklinkt, kruipt ze bevend weg. Jaren geleden heeft een duivelse kwajongen een bos stro in brand gestoken en onverhoeds voor de ijskar gegooid. Gillend is Roossie toen door de straten gaan rennen. Bij Bietje in de snoepwinkel is ze, met schuim op de lippen, op de grond gevallen; haar handen klauwend alsof ze met iemand aan het vechten is. Die angst voor vuur geeft de mensen heel wat werk. Geen macht ter wereld is in staat Roossie te bewegen zelf haar kachel aan te maken. Als de buren er niet voor zorgen, zou ze al jaren geleden zijn doodgevroren. Maar niemand behoeft meer voor Roossie's kachel te zorgen, nadat ze bij Gerrit en zijn vrouw haar intrek heeft genomen. Gerrit van Aaltje is een van de volwassen mannen, die Roossie 'moeder' noemen, omdat ze hem het leven heeft gered, toen hij, lang geleden, met een valse croep en twee verlamde voetjes op het randje van de dood lag.

In die woning van Gerrit gebeurt, waarover de mensen nooit uitgepraat zijn geraakt. In elk huwelijk valt wel eens iets voor nietwaar, en Gerrit en Aaltje hebben op een avond ruzie, nou ja, ruzie is eigenlijk niet de juiste uitdrukking: ze hebben woorden. In zijn drift loopt Gerrit naar het keukentje en per ongeluk trekt hij een van de brandende petroleumstellen omver. Hij stormt de kamer in, vurig als een flambouw. Daarna zijn er in de woning alleen maar vlammen.

Uit de verhalen van de buren is met zekerheid af te leiden wat er verder is gebeurd. Als Roossie de brandende man ziet wordt ze door panische angst besprongen. Ze rent naar buiten. Op straat krijgt ze een toeval. De woning staat binnen enkele minuten in lichte laaie. En Gerrit is binnen, en Aaltje en de kleine Arie.

40